เกลียดตัวเอง เกลียดจริงจริง
เกลียดตัวเอง ที่สมองดี ที่มันช่างจำ
เบื่อตัวเอง เบื่อจริงๆ
ที่ยังจม อยู่แต่เรื่องนี้ อยู่ซ้ำๆ
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
ทำไมไม่ลืมเธอสักที
ก็จบไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
เธอเปลี่ยนไปแล้ว แล้วทำไมยังจำ
คิดถึงซ้ำๆ อยู่อย่างนี้
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่ ลืม
ทั้งๆ ที่เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
วันเวลาอันยาวนานที่ผ่านมานั้น
มันไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมาได้เลย
และไม่เคยมีวันไหนเลยแม้แต่วันเดียว
ที่ฉันจะไม่เสียน้ำตาไปกับมัน
อะไรอะไรที่ว่าทรมาน
แต่ว่าการไม่มีเธอรู้ไหมว่ามันทรมานยิ่งกว่าไหนๆ
มันคงไม่มีใครเข้าใจเลยว่าฉันเสียใจแค่ไหน
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
แล้วทำไม ยังไม่ลืมเธอ สักที
ก็จบไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
เธอเปลี่ยนไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
แล้วทำไมยังคิดถึงซ้ำๆ อยู่อย่างนี้
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่ ลืม
ทั้งทั้งที่เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
ไม่เคยรู้เลยจริงจริง ว่าถูกทิ้งมันเจ็บปวด
มันโหดร้าย ขนาดนี้
หลับก็ฝันเรื่องเดิมๆ ตื่นก็คิดเรื่องเดิมๆ
และไม่รู้เมื่อไรจะหลุดพ้น
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
มันแทงหัวใจ ทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนๆ เดียว ที่ทำให้ไม่ ลืม
มันทำให้เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
มันแทงหัวใจ ทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนๆ เดียว ที่ทำให้ไม่ ลืม
มันทำให้เจ็บ
เหมือนว่าเราต้องเจ็บ ต้องเจ็บจนไม่รู้จบ